cięty język

См. также в других словарях:

• cięty — dowcip zob. dowcip. Cięty jak osa zob. osa 2. Mieć cięty język, języczek zob. język 7 …   Słownik frazeologiczny

• cięty — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, cięci {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} umiejący wypowiadać się w sposób celny, dowcipny, ośmieszający kogoś lub coś; o wypowiedzi, twórczości itp.: dowcipny, ostry, zjadliwy : {{/stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• cięty — cięci imiesł. bierny czas. ciąć (p.) cięty w użyciu przym. 1. «umiejący się odciąć; dowcipny, zjadliwy, ostry» Cięty pisarz, satyryk. Cięty dowcip, artykuł. Cięty język. Cięte pióro. Cięta odpowiedź. 2. pot. «zagniewany, zły na kogoś, na coś» …   Słownik języka polskiego

• język — 1. pot. Biec, biegać, pędzić, gonić, latać, lecieć z wywieszonym językiem, posp. jęzorem, ozorem «iść, biec, biegać bardzo szybko (mimo zmęczenia), śpiesząc się, chcąc gdzieś zdążyć lub coś załatwić»: Tadzio lata z wywieszonym językiem i skupuje …   Słownik frazeologiczny

• język — m III, D. a, N. językkiem; lm M. i 1. «narząd w jamie ustnej, składający się z elastycznych mięśni, pokryty błoną śluzową, mieszczący narządy smaku, biorący udział w ssaniu, żuciu i połykaniu pokarmów; u ludzi ponadto jeden z najważniejszych… …   Słownik języka polskiego

• ostry — ostrzy, ostrzejszy 1. «o narzędziach, przyrządach, przedmiotach itp.: mający kłujące zakończenie lub tnącą, wyostrzoną krawędź przeznaczoną do cięcia, krajania» Ostry nóż. Ostra siekiera. ∆ Ostry nabój «podstawowy rodzaj naboju z pociskiem do… …   Słownik języka polskiego

• języczek — u wagi «czynnik przeważający, rozstrzygający w jakiejś sprawie»: Grupa parlamentarna SFIO stała się języczkiem u wagi w nowym układzie sił politycznych, gdyż w pierwszej legislaturze bez jej poparcia ugrupowania prawicowe nie były w stanie… …   Słownik frazeologiczny

• ezopowy — ezopowywi «będący w stylu bajek Ezopa; zwięzły i trafny, dowcipny, zjadliwy, cięty» Ezopowy język, styl. Morał ezopowy …   Słownik języka polskiego